publicerad: 1924
FIFFIKUS fif4ikus, äv. 302, m.||ig.; best. -en; pl. -ar.
Etymologi
(vard.) fiffig person. ÖgCorr. 1854, nr 79, s. 3. Bror är en fiffikus. Topelius Vint. I. 2: 350 (1860, 1880). Hedin 1Varn. 58 (1912).
Spoiler title
Spoiler content