publicerad: 2015
gudom
gud·om
substantiv
~en ~ar • gudomlig natur; gudomligt väsen, gud
| Singular | |
|---|---|
| en gudom | obestämd form |
| en gudoms | obestämd form genitiv |
| gudomen | bestämd form |
| gudomens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gudomar | obestämd form |
| gudomars | obestämd form genitiv |
| gudomarna | bestämd form |
| gudomarnas | bestämd form genitiv |


