publicerad: 2015
inhämtning
in|hämt·ning
substantiv
~en ~ar • till inhämta 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en inhämtning | obestämd form |
| en inhämtnings | obestämd form genitiv |
| inhämtningen | bestämd form |
| inhämtningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| inhämtningar | obestämd form |
| inhämtningars | obestämd form genitiv |
| inhämtningarna | bestämd form |
| inhämtningarnas | bestämd form genitiv |


