publicerad: 2015
häktning
häkt·ning
substantiv
~en ~ar 1 det att tillfälligt beröva en misstänkt person friheten2 till 2häkta 2 – Alla sammansättn. med häktnings- hör till häktning 1.
| Singular | |
|---|---|
| en häktning | obestämd form |
| en häktnings | obestämd form genitiv |
| häktningen | bestämd form |
| häktningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| häktningar | obestämd form |
| häktningars | obestämd form genitiv |
| häktningarna | bestämd form |
| häktningarnas | bestämd form genitiv |


