publicerad: 2015
marginal
marg·in·al
[‑a´l]
substantiv
~en ~er 1 blank kant på boksida2 mån, ekonomiskt utrymme, skillnad: de har små marginaler och kan inte klara oväntade utgifter – Nästan alla sammansättn. med marginal- hör till marginal 2.
| Singular | |
|---|---|
| en marginal | obestämd form |
| en marginals | obestämd form genitiv |
| marginalen | bestämd form |
| marginalens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| marginaler | obestämd form |
| marginalers | obestämd form genitiv |
| marginalerna | bestämd form |
| marginalernas | bestämd form genitiv |


