publicerad: 2015
abrovink
abro·vink
[‑viŋ´k]
el. abro·vinsch
[‑vin´∫]
substantiv
~en ~er • ⟨prov.⟩ listig lösning
| Singular | |
|---|---|
| en abrovink (en abrovinsch) | obestämd form |
| en abrovinks (en abrovinschs) | obestämd form genitiv |
| abrovinken (abrovinschen) | bestämd form |
| abrovinkens (abrovinschens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| abrovinker (abrovinscher) | obestämd form |
| abrovinkers (abrovinschers) | obestämd form genitiv |
| abrovinkerna (abrovinscherna) | bestämd form |
| abrovinkernas (abrovinschernas) | bestämd form genitiv |


