publicerad: 2015
antagonism
ant·ag·on·ism
[‑is´m]
substantiv
~en ~er • motsättning, fiendskap
| Singular | |
|---|---|
| en antagonism | obestämd form |
| en antagonisms | obestämd form genitiv |
| antagonismen | bestämd form |
| antagonismens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| antagonismer | obestämd form |
| antagonismers | obestämd form genitiv |
| antagonismerna | bestämd form |
| antagonismernas | bestämd form genitiv |


