publicerad: 2015
armering
arm·er·ing
substantiv
~en ~ar • särsk. till armera 2
| Singular | |
|---|---|
| en armering | obestämd form |
| en armerings | obestämd form genitiv |
| armeringen | bestämd form |
| armeringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| armeringar | obestämd form |
| armeringars | obestämd form genitiv |
| armeringarna | bestämd form |
| armeringarnas | bestämd form genitiv |


