publicerad: 2015
assistentur
as·sist·ent·ur
[‑u´r]
substantiv
~en ~er • ⟨finl.⟩ assistentbefattning vid högskola
| Singular | |
|---|---|
| en assistentur | obestämd form |
| en assistenturs | obestämd form genitiv |
| assistenturen | bestämd form |
| assistenturens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| assistenturer | obestämd form |
| assistenturers | obestämd form genitiv |
| assistenturerna | bestämd form |
| assistenturernas | bestämd form genitiv |


