publicerad: 2015
avställa
av|ställa
verb
‑ställde ‑ställt • avställa el. vanl. ställa av bilen på vintern
| Finita former | |
|---|---|
| avställer | presens aktiv |
| avställs (avställes) | presens passiv |
| avställde | preteritum aktiv |
| avställdes | preteritum passiv |
| avställ | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att avställa | infinitiv aktiv |
| att avställas | infinitiv passiv |
| har/hade avställt | supinum aktiv |
| har/hade avställts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| avställande | |
| Perfekt particip | |
| en avställd + substantiv | |
| ett avställt + substantiv | |
| den/det/de avställda + substantiv | |


