publicerad: 2015
barntimme
barn|timme
el. barn|timma
substantiv
~n ‑timmar • kyrkans barntimmar
| Singular | |
|---|---|
| en barntimme (en barntimma) | obestämd form |
| en barntimmes (en barntimmas) | obestämd form genitiv |
| barntimmen (barntimman) | bestämd form |
| barntimmens (barntimmans) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| barntimmar | obestämd form |
| barntimmars | obestämd form genitiv |
| barntimmarna | bestämd form |
| barntimmarnas | bestämd form genitiv |


