publicerad: 2015
bihandling
bi|handl·ing
substantiv
~en ~ar • i pjäs, roman e.d.; till handling 3
| Singular | |
|---|---|
| en bihandling | obestämd form |
| en bihandlings | obestämd form genitiv |
| bihandlingen | bestämd form |
| bihandlingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bihandlingar | obestämd form |
| bihandlingars | obestämd form genitiv |
| bihandlingarna | bestämd form |
| bihandlingarnas | bestämd form genitiv |


