publicerad: 2015
bikta
bikta
verb
~de ~t • ta emot bikt av
| Finita former | |
|---|---|
| biktar | presens aktiv |
| biktas | presens passiv |
| biktade | preteritum aktiv |
| biktades | preteritum passiv |
| bikta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att bikta | infinitiv aktiv |
| att biktas | infinitiv passiv |
| har/hade biktat | supinum aktiv |
| har/hade biktats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| biktande | |
| Perfekt particip | |
| en biktad + substantiv | |
| ett biktat + substantiv | |
| den/det/de biktade + substantiv | |
bikta sig
• avlägga bikt; tala uppriktigtOrdform(er) bikta sig


