publicerad: 2015
bisittare
bi|sitt·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑sittarna • ledamot av domstol; assistent
| Singular | |
|---|---|
| en bisittare | obestämd form |
| en bisittares | obestämd form genitiv |
| bisittaren | bestämd form |
| bisittarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bisittare | obestämd form |
| bisittares | obestämd form genitiv |
| bisittarna | bestämd form |
| bisittarnas | bestämd form genitiv |


