publicerad: 2015
blindhund
blind|hund
substantiv
~en ~ar • hund som leder blinda
| Singular | |
|---|---|
| en blindhund | obestämd form |
| en blindhunds | obestämd form genitiv |
| blindhunden | bestämd form |
| blindhundens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| blindhundar | obestämd form |
| blindhundars | obestämd form genitiv |
| blindhundarna | bestämd form |
| blindhundarnas | bestämd form genitiv |


