publicerad: 2015
blockning
block·ning
substantiv
~en ~ar • till blocka 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en blockning | obestämd form |
| en blocknings | obestämd form genitiv |
| blockningen | bestämd form |
| blockningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| blockningar | obestämd form |
| blockningars | obestämd form genitiv |
| blockningarna | bestämd form |
| blockningarnas | bestämd form genitiv |


