publicerad: 2015
blåskvintett
blås|kvint·ett
substantiv
~en ~er • ⟨mus.⟩ 2blåsa 2 kvintett
| Singular | |
|---|---|
| en blåskvintett | obestämd form |
| en blåskvintetts | obestämd form genitiv |
| blåskvintetten | bestämd form |
| blåskvintettens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| blåskvintetter | obestämd form |
| blåskvintetters | obestämd form genitiv |
| blåskvintetterna | bestämd form |
| blåskvintetternas | bestämd form genitiv |


