publicerad: 2015
bläng
bläng
substantiv
~en el. ~et; pl. ~ar el. ~ • ⟨vard.⟩ blängande; blängande blick
| Singular | |
|---|---|
| en bläng (ett bläng) | obestämd form |
| en blängs (ett blängs) | obestämd form genitiv |
| blängen (blänget) | bestämd form |
| blängens (blängets) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| blängar (bläng) | obestämd form |
| blängars (blängs) | obestämd form genitiv |
| blängarna (blängen) | bestämd form |
| blängarnas (blängens) | bestämd form genitiv |


