publicerad: 2015
blänkare
blänk·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. blänkarna • tidningsnotis
| Singular | |
|---|---|
| en blänkare | obestämd form |
| en blänkares | obestämd form genitiv |
| blänkaren | bestämd form |
| blänkarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| blänkare | obestämd form |
| blänkares | obestämd form genitiv |
| blänkarna | bestämd form |
| blänkarnas | bestämd form genitiv |


