publicerad: 2015
brottmål
brott|mål
substantiv
~et; pl. ~ • till brott 1 och mål 4; mots. tvistemål
| Singular | |
|---|---|
| ett brottmål | obestämd form |
| ett brottmåls | obestämd form genitiv |
| brottmålet | bestämd form |
| brottmålets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| brottmål | obestämd form |
| brottmåls | obestämd form genitiv |
| brottmålen | bestämd form |
| brottmålens | bestämd form genitiv |


