publicerad: 2015
brottning
brott·ning
substantiv
~en ~ar • en kampsport utan slag
| Singular | |
|---|---|
| en brottning | obestämd form |
| en brottnings | obestämd form genitiv |
| brottningen | bestämd form |
| brottningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| brottningar | obestämd form |
| brottningars | obestämd form genitiv |
| brottningarna | bestämd form |
| brottningarnas | bestämd form genitiv |


