publicerad: 2015
bruksföremål
bruks|före·mål
substantiv
~et; pl. ~ • till bruk 1 föremål 1
| Singular | |
|---|---|
| ett bruksföremål | obestämd form |
| ett bruksföremåls | obestämd form genitiv |
| bruksföremålet | bestämd form |
| bruksföremålets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bruksföremål | obestämd form |
| bruksföremåls | obestämd form genitiv |
| bruksföremålen | bestämd form |
| bruksföremålens | bestämd form genitiv |


