publicerad: 2015
buktning
bukt·ning
substantiv
~en ~ar bukta
| Singular | |
|---|---|
| en buktning | obestämd form |
| en buktnings | obestämd form genitiv |
| buktningen | bestämd form |
| buktningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| buktningar | obestämd form |
| buktningars | obestämd form genitiv |
| buktningarna | bestämd form |
| buktningarnas | bestämd form genitiv |


