publicerad: 2015
bältesplikt
bält·es|plikt
substantiv
~en • till bälte 2 plikt 1
| Singular | |
|---|---|
| en bältesplikt | obestämd form |
| en bältesplikts | obestämd form genitiv |
| bältesplikten | bestämd form |
| bältespliktens | bestämd form genitiv |


