publicerad: 2015
böneman
böne|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • i äldre tid: friare för ngn annans räkning
| Singular | |
|---|---|
| en böneman | obestämd form |
| en bönemans | obestämd form genitiv |
| bönemannen | bestämd form |
| bönemannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bönemän | obestämd form |
| bönemäns | obestämd form genitiv |
| bönemännen | bestämd form |
| bönemännens | bestämd form genitiv |


