publicerad: 2015
böneman
böne|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • i äldre tid: friare för ngn annans räkning
Singular | |
---|---|
en böneman | obestämd form |
en bönemans | obestämd form genitiv |
bönemannen | bestämd form |
bönemannens | bestämd form genitiv |
Plural | |
bönemän | obestämd form |
bönemäns | obestämd form genitiv |
bönemännen | bestämd form |
bönemännens | bestämd form genitiv |