publicerad: 2015
deklinera
de·klin·era
verb
~de ~t 1 förfalla, gå utför2 böja substantiv el. adjektiv3 avvika från riktningen till polen el. från himmelsekvatorn – Jfr deklination.
| Finita former | |
|---|---|
| deklinerar | presens aktiv |
| deklinerade | preteritum aktiv |
| deklinera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att deklinera | infinitiv aktiv |
| har/hade deklinerat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| deklinerande | |


