publicerad: 2015
disharmoniera
dis·harm·oni·era
verb
~de ~t • inte harmoniera, brista i harmoni; stå i strid med
| Finita former | |
|---|---|
| disharmonierar | presens aktiv |
| disharmonierade | preteritum aktiv |
| disharmoniera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att disharmoniera | infinitiv aktiv |
| har/hade disharmonierat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| disharmonierande | |


