publicerad: 2015
dissimilation
dis·sim·il·at·ion
substantiv
~en ~er • till dissimilera 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en dissimilation | obestämd form |
| en dissimilations | obestämd form genitiv |
| dissimilationen | bestämd form |
| dissimilationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| dissimilationer | obestämd form |
| dissimilationers | obestämd form genitiv |
| dissimilationerna | bestämd form |
| dissimilationernas | bestämd form genitiv |


