publicerad: 2015
dissociation
dis·soci·at·ion
substantiv
~en ~er • till dissociera
| Singular | |
|---|---|
| en dissociation | obestämd form |
| en dissociations | obestämd form genitiv |
| dissociationen | bestämd form |
| dissociationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| dissociationer | obestämd form |
| dissociationers | obestämd form genitiv |
| dissociationerna | bestämd form |
| dissociationernas | bestämd form genitiv |


