publicerad: 2015
distansering
di·stans·er·ing
substantiv
~en ~ar distansera
| Singular | |
|---|---|
| en distansering | obestämd form |
| en distanserings | obestämd form genitiv |
| distanseringen | bestämd form |
| distanseringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| distanseringar | obestämd form |
| distanseringars | obestämd form genitiv |
| distanseringarna | bestämd form |
| distanseringarnas | bestämd form genitiv |


