publicerad: 2015
driftsstörning
drifts|stör·ning
N drift|stör·ning
substantiv
~en ~ar • till störning 2 drift 1| Singular | |
|---|---|
| en driftsstörning | obestämd form |
| en driftsstörnings | obestämd form genitiv |
| driftsstörningen | bestämd form |
| driftsstörningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| driftsstörningar | obestämd form |
| driftsstörningars | obestämd form genitiv |
| driftsstörningarna | bestämd form |
| driftsstörningarnas | bestämd form genitiv |


