publicerad: 2015
dunka
dunka
verb
~de ~t • ge ifrån sig upprepade ljud liksom av slag; slå, banka
| Finita former | |
|---|---|
| dunkar | presens aktiv |
| dunkas | presens passiv |
| dunkade | preteritum aktiv |
| dunkades | preteritum passiv |
| dunka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att dunka | infinitiv aktiv |
| att dunkas | infinitiv passiv |
| har/hade dunkat | supinum aktiv |
| har/hade dunkats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| dunkande | |
| Perfekt particip | |
| en dunkad + substantiv | |
| ett dunkat + substantiv | |
| den/det/de dunkade + substantiv | |


