publicerad: 2015
duvning
duv·ning
substantiv
~en ~ar • avbasning, skrapa; grundligt förhör
| Singular | |
|---|---|
| en duvning | obestämd form |
| en duvnings | obestämd form genitiv |
| duvningen | bestämd form |
| duvningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| duvningar | obestämd form |
| duvningars | obestämd form genitiv |
| duvningarna | bestämd form |
| duvningarnas | bestämd form genitiv |


