publicerad: 2015
duvunge
duv|unge
substantiv
~n ‑ungar • hon är ingen duvunge hon är erfaren
| Singular | |
|---|---|
| en duvunge | obestämd form |
| en duvunges | obestämd form genitiv |
| duvungen | bestämd form |
| duvungens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| duvungar | obestämd form |
| duvungars | obestämd form genitiv |
| duvungarna | bestämd form |
| duvungarnas | bestämd form genitiv |


