publicerad: 2015
emittering
e·mitt·er·ing
substantiv
~en ~ar • till emittera 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en emittering | obestämd form |
| en emitterings | obestämd form genitiv |
| emitteringen | bestämd form |
| emitteringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| emitteringar | obestämd form |
| emitteringars | obestämd form genitiv |
| emitteringarna | bestämd form |
| emitteringarnas | bestämd form genitiv |


