publicerad: 2015
enhjuling
en|hjul·ing
substantiv
~en ~ar • cykel med bara ett hjul
| Singular | |
|---|---|
| en enhjuling | obestämd form |
| en enhjulings | obestämd form genitiv |
| enhjulingen | bestämd form |
| enhjulingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| enhjulingar | obestämd form |
| enhjulingars | obestämd form genitiv |
| enhjulingarna | bestämd form |
| enhjulingarnas | bestämd form genitiv |


