publicerad: 2015
examen
ex·am·en
[‑a´m‑ el. ‑a`m‑]
substantiv; best. ~; pl. examina • lyckad prövning av kunskaper genom förhör; formellt godkännande av förut avlagda prov för lärdomsgrad: avlägga examen; ta examen
| Singular | |
|---|---|
| en examen | obestämd form |
| en examens | obestämd form genitiv |
| examen | bestämd form |
| examens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| examina | obestämd form |
| examinas | obestämd form genitiv |
| examina | bestämd form |
| examinas | bestämd form genitiv |


