publicerad: 2015
femmänning
fem|männ·ing
substantiv
~en ~ar • min mors el. fars fyrmänningars barn är mina femmänningar
| Singular | |
|---|---|
| en femmänning | obestämd form |
| en femmännings | obestämd form genitiv |
| femmänningen | bestämd form |
| femmänningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| femmänningar | obestämd form |
| femmänningars | obestämd form genitiv |
| femmänningarna | bestämd form |
| femmänningarnas | bestämd form genitiv |


