publicerad: 2015
finlirare
fin|lir·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑lirarna • ⟨vard.⟩ finlir
| Singular | |
|---|---|
| en finlirare | obestämd form |
| en finlirares | obestämd form genitiv |
| finliraren | bestämd form |
| finlirarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| finlirare | obestämd form |
| finlirares | obestämd form genitiv |
| finlirarna | bestämd form |
| finlirarnas | bestämd form genitiv |


