publicerad: 2015
firare
fir·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. firarna • till fira 1
| Singular | |
|---|---|
| en firare | obestämd form |
| en firares | obestämd form genitiv |
| firaren | bestämd form |
| firarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| firare | obestämd form |
| firares | obestämd form genitiv |
| firarna | bestämd form |
| firarnas | bestämd form genitiv |


