publicerad: 2015
firning
fir·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. till fira 3
| Singular | |
|---|---|
| en firning | obestämd form |
| en firnings | obestämd form genitiv |
| firningen | bestämd form |
| firningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| firningar | obestämd form |
| firningars | obestämd form genitiv |
| firningarna | bestämd form |
| firningarnas | bestämd form genitiv |


