publicerad: 2015
flagga
1flagga
substantiv
~n flaggor • rektangulär duk som symboliserar en nation; äv. allmännare: den svenska flaggan
| Singular | |
|---|---|
| en flagga | obestämd form |
| en flaggas | obestämd form genitiv |
| flaggan | bestämd form |
| flaggans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| flaggor | obestämd form |
| flaggors | obestämd form genitiv |
| flaggorna | bestämd form |
| flaggornas | bestämd form genitiv |
2flagga
verb
~de ~t
| Finita former | |
|---|---|
| flaggar | presens aktiv |
| flaggas | presens passiv |
| flaggade | preteritum aktiv |
| flaggades | preteritum passiv |
| flagga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att flagga | infinitiv aktiv |
| att flaggas | infinitiv passiv |
| har/hade flaggat | supinum aktiv |
| har/hade flaggats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| flaggande | |
flagga ut
• överföra till bekvämlighetsflagg: flagga ut el. (sällan) utflagga fartyget


