publicerad: 2015
foniatriker
foni·atr·ik·er
[‑a´trik‑]
substantiv
~n; pl. ~ foniatrik
| Singular | |
|---|---|
| en foniatriker | obestämd form |
| en foniatrikers | obestämd form genitiv |
| foniatrikern | bestämd form |
| foniatrikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| foniatriker | obestämd form |
| foniatrikers | obestämd form genitiv |
| foniatrikerna | bestämd form |
| foniatrikernas | bestämd form genitiv |


