publicerad: 2015
fribrottare
fri|brott·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑brottarna fri 1 brottare
| Singular | |
|---|---|
| en fribrottare | obestämd form |
| en fribrottares | obestämd form genitiv |
| fribrottaren | bestämd form |
| fribrottarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fribrottare | obestämd form |
| fribrottares | obestämd form genitiv |
| fribrottarna | bestämd form |
| fribrottarnas | bestämd form genitiv |


