publicerad: 2015
frigivning
fri|giv·ning
substantiv
~en ~ar • till frige ge
| Singular | |
|---|---|
| en frigivning | obestämd form |
| en frigivnings | obestämd form genitiv |
| frigivningen | bestämd form |
| frigivningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| frigivningar | obestämd form |
| frigivningars | obestämd form genitiv |
| frigivningarna | bestämd form |
| frigivningarnas | bestämd form genitiv |


