publicerad: 2015
frontalkollidera
front·al|kol·lid·era
verb
~de ~t frontal kollidera
| Finita former | |
|---|---|
| frontalkolliderar | presens aktiv |
| frontalkollideras | presens passiv |
| frontalkolliderade | preteritum aktiv |
| frontalkolliderades | preteritum passiv |
| frontalkollidera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att frontalkollidera | infinitiv aktiv |
| att frontalkollideras | infinitiv passiv |
| har/hade frontalkolliderat | supinum aktiv |
| har/hade frontalkolliderats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| frontalkolliderande | |
| Perfekt particip | |
| en frontalkolliderad + substantiv | |
| ett frontalkolliderat + substantiv | |
| den/det/de frontalkolliderade + substantiv | |


