publicerad: 2015
frontalkollision
front·al|kol·lis·ion
substantiv
~en ~er frontal kollision
| Singular | |
|---|---|
| en frontalkollision | obestämd form |
| en frontalkollisions | obestämd form genitiv |
| frontalkollisionen | bestämd form |
| frontalkollisionens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| frontalkollisioner | obestämd form |
| frontalkollisioners | obestämd form genitiv |
| frontalkollisionerna | bestämd form |
| frontalkollisionernas | bestämd form genitiv |


