publicerad: 2015
frånta
från|ta
el. åld. från|taga
verb
‑tog, ‑tagit, ‑tagen ‑taget ‑tagna, pres. ‑tar • frånta el. ta ifrån ngn ngt
| Finita former | |
|---|---|
| fråntar (fråntager) | presens aktiv |
| fråntas (fråntages, fråntags) | presens passiv |
| fråntog | preteritum aktiv |
| fråntogs | preteritum passiv |
| frånta (fråntag) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att frånta (fråntaga) | infinitiv aktiv |
| att fråntas (fråntagas) | infinitiv passiv |
| har/hade fråntagit | supinum aktiv |
| har/hade fråntagits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| fråntagande | |
| Perfekt particip | |
| en fråntagen + substantiv | |
| ett fråntaget + substantiv | |
| den/det/de fråntagna + substantiv | |


