publicerad: 2015
fråntvinga
från|tvinga
verb
~de ~t • fråntvinga el. tvinga ifrån ngn ngt
| Finita former | |
|---|---|
| fråntvingar | presens aktiv |
| fråntvingas | presens passiv |
| fråntvingade | preteritum aktiv |
| fråntvingades | preteritum passiv |
| fråntvinga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att fråntvinga | infinitiv aktiv |
| att fråntvingas | infinitiv passiv |
| har/hade fråntvingat | supinum aktiv |
| har/hade fråntvingats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| fråntvingande | |
| Perfekt particip | |
| en fråntvingad + substantiv | |
| ett fråntvingat + substantiv | |
| den/det/de fråntvingade + substantiv | |


