publicerad: 2015
fullmaktsgivare
full·makts|giv·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑givarna fullmakt givare
| Singular | |
|---|---|
| en fullmaktsgivare | obestämd form |
| en fullmaktsgivares | obestämd form genitiv |
| fullmaktsgivaren | bestämd form |
| fullmaktsgivarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fullmaktsgivare | obestämd form |
| fullmaktsgivares | obestämd form genitiv |
| fullmaktsgivarna | bestämd form |
| fullmaktsgivarnas | bestämd form genitiv |


